Wzniesiona w latach 70-tych XX wieku estakada w ciągu drogi powiatowej w Zakopanem budziła niepokój zarządcy obiektu, który zlecił wykonanie opinii technicznej dotyczącej oceny jej stanu technicznego. Z opracowanej opinii wynikała konieczność wykonania bardzo poważnego i kosztowego remontu polegającego na wyburzeniu i odtworzeniu zewnętrznie skorodowanych podpór mostowych. Przed ostatecznym podjęciem decyzji zarządca zlecił w 2009 r. Katedrze Konstrukcji Budowlanych Politechniki Śląskiej specjalistyczne badania korozyjne jednej, wskazanej podpory estakady, aby ostatecznie zweryfikować planowany kierunek prac naprawczych. Wyniki zaawansowanych badań korozyjnych, które realizowałem w trzyosobowym zespole autorskim, pozytywnie zaskoczyły zleceniodawcę i pozwoliły znacząco zredukować planowane koszty naprawy.
Zarys problemu, cel i zakres badań
Przedmiotem zaawansowanych badań korozyjnych była wskazana przez zleceniodawcę jedna z podpór estakady. Estakada składała się z 22 przęseł wykonanych z prefabrykowanych belek strunobetonowych typu 'Płońsk' o długościach 18 m i 16 m, pracujących w układzie swobodnie podpartym. Wszystkie podpory wykonano jako żelbetowe, monolityczne, jednosłupowe z oczepem. Niepokój zarządcy obiektu budziły uszkodzenia betonu górnych części podpór ze skorodowanym zbrojeniem i rozwijającą się roślinnością.
W celu oceny stanu zagrożenia korozyjnego wskazanej podpory do badań zostały pobrane walcowe rdzenie betonowe zawierające fragmenty drugorzędnego zbrojenia. W warunkach laboratoryjnych na betonowych próbkach wykonano badania polaryzacyjne szybkości korozji zbrojenia (metodami EIS i LPR), badania właściwości ochronnych betonu (pH, chlorki), a także badania wytrzymałości betonu na ściskanie.
Podsumowanie i wnioski
Wyniki kompleksowych badań korozyjnych wykazały, że obserwowane 'gołym okiem' silne uszkodzenia korozyjne żelbetu podpór estakady mają wyłącznie charakter powierzchniowy. W głębszych warstwach beton oraz stal zbrojeniowa badanej podpory była w doskonałym stanie. W zaleceniach ekspertyzy wskazano na konieczność naprawy jedynie zewnętrznej kilku centymetrowej warstwy betonu i reprofilację oczepów systemami na bazie PCC. Wyniki opisanych badań zostały opublikowane w kilku artykułach naukowo-technicznych w kraju oraz zagranicą.